برنامه زاگرس دارو برای صادرات ۱۷۰۰ میلیارد تومانی در ۱۴۰۴

حسین صیادی در گفت‌وگو با خبرنگار فانا درباره مهمترین پروژه‌های توسعه‌ای در حال اجرا در زاگرس دارو توضیحاتی ارائه داد: امیدواریم پروژه احداث خط اختصاصی داروهای مخدر در مهر ماه امسال به بهره‌برداری برسد. با اجرای این پروژه، کل تولید داروهای مخدر زاگرس دارو به این خط منتقل خواهند شد.

وی افزود: پروژه مهم دیگر، توسعه خط بتالاکتام است که تاکنون فقط فرم دارویی کپسول در این خط تولید شده اما با استقرار ماشین آلات جدید، انواع قرص از جمله قرص کو-آموکسی کلاو و پنی‌سیلین وی نیز در آن تولید خواهند شد. امیدواریم محصولات جدید این خط در فصل سرمای سال جاری وارد بازار شوند. همچنین پروژه‌های توسعه خط مایعات و طراحی و ساخت انبار مرکزی به مساحت ۲۵ هزار متر مربع در سال جاری اجرایی می‌شوند.

وی گفت: یکی دیگر از پروژه‌های سال جاری، تجهیز بیشتر آزمایشگاه مرکزی زاگرس دارو با هدف بهبود کیفیت داروهای تولیدی است. برنامه دیگر نیز افزایش تولید قراردادی است. قصد داریم از طریق تولید قراردادی، آن دسته از داروهایی که هم‌سِنخ داروهای فعلی زاگرس دارو هستند اما شکل دارویی آنها متفاوت است، مانند اسپری بینی، آمپول و پماد را وارد سبد محصولات خود کنیم.
صیادی همچنین از سود انباشته ۷۵۰ میلیارد تومانی زاگرس دارو خبر داد و گفت: از محل سود انباشته، به دنبال اجرای طرح افزایش سرمایه برای اجرای طرح‌های توسعه‌ای و اصلاح ساختار مالی هستیم. این طرح در دست تدوین است و به زودی به هیات مدیره پیشنهاد می‌شود و امیدواریم مجوز آن را هم از فرابورس بگیریم.

به گفته وی زاگرس دارو رتبه نخست را در بین شرکت‌های داروسازی بورسی کشور از نظر شاخص بهره‌وری نیروی کار و سرانه فروش دارد.

رئیس هیات مدیره شرکت زاگرس دارو با اشاره به اینکه از زمان روی کار آمدن طالبان سطح زیر کشت خشخاش در افغانستان به شدت کاهش یافته است، گفت: با این روند به زودی قیمت کدئین وارداتی به هر کیلوگرم ۲۶ تا ۲۷ میلیون تومان خواهد رسید. ما برای کاهش خطرات ناشی از این بحران به شورای فارماکوپه پیشنهاد دادیم که به جای قرص استامینوفن کدئین ۳۰۰/۲۰ میلی‌گرم، قرص استامینوفن کدئین ۵۰۰/۸ میلی‌گرم را تولید و وارد بازار کنیم اما متاسفانه شورای فارماکوپه این پیشنهاد را نپذیرفت. در حال حاضر با توجه به نیاز کشور ضروری است که این کار انجام شود. به زودی با کمبود شدید کدئین مواجه می‌شویم و اگر مردم از دوز ۵۰۰/۸ میلی‌گرم به جای ۲۰/۳۰۰ میلی‌گرم استفاده کنند، هم انباشت مواد اولیه در حوزه استامینوفن پوشش داده می‌شود و هم مصرف کدئین به عنوان یک اپیوئید اعتیادآور کاهش می‌یابد و با کمبود استامینوفن کدئین هم مواجه نخواهیم شد.