چرا ارز محدود دارو به واردات انسولین اختصاص یافته است؟!

به گزارش خبرنگار فانا، هم‌اکنون سه شرکت پویش دارو، ویتان فارمد و سیناژن با اتکا به توان فناورانه داخلی، تولید انسولین گلارژین را از مرحله فرمولاسیون آغاز کرده‌اند و به ‌زودی فرآیند تولید از سِل ‌لاین نیز در کشور عملیاتی می‌شود.

ظرفیت تولید هر یک از این شرکت‌ها به یک میلیون قلم در ماه می‌رسد، به این معنا که در مجموع امکان تولید سالانه بیش از ۳۶ میلیون قلم انسولین در داخل کشور وجود دارد، این در حالی‌ است که نیاز سالانه بازار ایران کمتر از ۱۰ میلیون قلم تخمین زده می‌شود. با این حساب می‌توان نتیجه گرفت که ظرفیت تولید انسولین بیش از سه برابر نیاز کشور است.

براساس آمار رسمی وزارت بهداشت، بیش از ۷.۵ میلیون نفر در ایران مبتلا به دیابت هستند که دستکم ۱۵ تا ۲۰ درصد از آنها (معادل حدود ۱.۵ میلیون نفر) به تزریق روزانه انسولین وابسته‌اند. با چنین جمعیتی، انتظار می‌رفت که سیاست‌گذاران دارویی کشور، از تولیدکنندگان داخلی حمایت کنند تا نیاز ملی بدون وابستگی خارجی تامین شود.

با این حال مدیران عامل سه شرکت اصلی تولیدکننده انسولین در کشور شامل پویش دارو، ویتان فارمد و سیناژن در گفت‌وگو با فانا با تاکید بر توان داخلی، از چالش‌های واردات بی‌رویه، تخصیص ارز ترجیحی به برندهای خارجی و غفلت از تولیدکنندگان داخلی پرده برداشتند.

آنها هشدار می‌دهند: در شرایطی که بیش از ۱.۵ میلیون بیمار دیابتی در ایران وابسته به تزریق روزانه انسولین هستند، تداوم این سیاست‌ها می‌تواند سلامت بیماران و آینده صنعت دارویی کشور را تحت‌ تاثیر قرار دهد.

به گفته آنها، سازمان غذا و دارو سیاست‌هایی را در پیش گرفته که خلاف این انتظار است. مجوز واردات انسولین برندهای خارجی به‌ مراتب بیشتر از نیاز واقعی کشور صادر می‌شود، اقدامی که با سیاست‌های محدودسازی سهم برندهای وارداتی در سایر گروه‌های دارویی، تناقض آشکار دارد.

قیمت‌گذاری غیرمنطقی و دامپینگ سازمان‌یافته نیز بخش دیگری از بحران را تشکیل می‌دهد. درحالی‌که انسولین تولید داخل بدون حمایت‌های مالی و بیمه‌ای عرضه می‌شود و عمده عوامل قیمت تمام شده، تابع تورم و بازار آزاد است، برندهای خارجی با ارز ترجیحی وارد شده و قیمت‌گذاری‌شان به حدود ۳۰ درصد نرخ جهانی کاهش یافته است. این تفاوت موجب شده که محصول داخلی، علیرغم کیفیت و استاندارد، بازار رقابتی خود را از دست بدهد.

مدیران عامل سه شرکت داخلی با تاکید بر ضرورت بازنگری در سیاست‌های حمایت از داروی ملی، درخواست کردند که در خصوص این محصول نیز سیاست‌های واردات مشابه سایر محصولات دارای تولید داخل، اعمال شود و ارز صرفه‌جویی شده به تامین داروهای حیاتی که واردات آنها تحت تاثیر کمبود ارز قرار گرفته است، اختصاص یابد.